Limousine – Seventy-Five (1975)
Little Eva – Keep Your Hands Off My Baby (1962)
Hurricane Smith – Don’t Let It Die (1971)
Al Gardner – Just A Touch Of Your Hand (1968)
Michael Nesmith – Joanne (1970)
Cliff Driver & His Drivers – Changing Times (1962)
Gruppo Sportivo – Hey Girl (1978)
The Hipster Image – Make Her Mine (1965)
The 5th Dimension – If I Could Reach You (1972)
Hunger – No Shame (1968)
Lee Garrett – You’re My Everything (1976)
Dusty Springfield – Little By Little (1966)
Freddie Mercury – Love Kills (1984)
Vince Eager – Makin’ Love (1959)
Paul Edwards – Longstone Farm (1976)
Raymond Lefevre – Soul Coaxing (1968)
Ina Deter Band – Neue Männer Braucht Das Land (1982)
John Walker – If I Promise (1967)

Gruppo Sportivo – Hey Girl:

Hagenezen zijn er raar volkje; Hagenaars trouwens ook. Het verschil? Vroegâh was er sprake van een scheiding tussen arm en rijk, figuurlijk en letterlijk. De éné helft van Den Haag is gebouwd op zandduinen en de andere helft op veen. De scheidslijn is de Laan van Meerdervoort. De rijken (Hagenaars) woonden op het zand en de armen (Hagenezen) op het veen. Echter, na de Tweede Wereldoorlog kwam hier een einde aan vanwege de wederopbouw en moesten de ‘kâhwe-kakkâhs’ (elite) en de ‘proowleten’ (plebs) vaak dezelfde portiekflat delen. Met het ontstaan van de middenklasse is de tegenstelling verdwenen. Maar deze scheiding betekent wel dat Wilhelmina en Juliana op het veen geboren zijn (paleis Noordeinde) en indien zij toch adellijk zijn ben ik het ook een beetje. Ik ben namelijk opgegroeid in de Pieterstraat vlak achter de paleistuinen. Wilt u mij voortaan dus met enige egards bejegenen? Overigens zijn in de tegenwoordige volksmond Hagenaars import en de Hagenezen authentieke Hofstadbewoners.

Terug naar het begin….Hagenezen nemen geen blad voor de mond, kankeren er lustig op los en zijn dol op humor en grapjes. Ze hebben ook een enorm arsenaal aan scheldwoorden met vaak meerdere woorden voor hetzelfde onderwerp. Het is aandoenlijk om buitenstaanders een poging te horen wagen de lokale vocabulaire eigen te maken. Bovendien spreken we de ‘T’ aan het einde van een woord niet uit. Een taalgrapje? Vooruit dan maar! Op H.S. (= Hollands Spoor) staat een verkoper worstwaren luidkeels aan te prijzen. Broâdjuh wôhs(t) … lekkeâhre broâdjus wôhs(t). Komt een man langs lopen en die vraagt: Meneer kan zeker geen ‘T’ uitspreken? Jawel hoâh vuile teâhringlèeâh.

Ras-Hagenees Hans V. deed het subtieler in veel van zijn liedjes (dan mijn geforceerde poging), waaronder Hey Girl over ‘zijn’ ontmoeting van een meisje op het strand. Geproduceerd door Robert-Jan Stips en hemzelf en terug te vinden op Back To ‘78