The Ravyns – Raised On The Radio (1982)
Lord Kitchener – London Is The Place For Me (1951)
Yvonne Elliman – Love Me (1977)
Bob Bishop – Roses To Reno (1968)
Sailcat – Motorcycle Mama (1972)
Tony Rivers & The Castaways – Shake, Shake, Shake (1963)
Shake – Tu Sais Je T’aime (1976)
The Ronettes – You Came, You Saw, You Conquered (1969)
After Tea – You’ve Got To Move Me (1970)
Henry Mancini – Love Theme From Romeo And Juliet (1969)
Stevie Wonder – Village Ghetto Land (1976)
The Seagulls – Anabel (1967)
The Spongetones – She Goes Out With Everybody (1982)
Nina Simone – Take Care Of Business (1965)
Marx – My Daylight (1975)
Hank Locklin – Please Help Me I’m Falling (1960)
David Ruffin – Walk Away From Love (1975)

Lord Kitchener – London is The Place For Me:

In 1948 arriveerde de Empire Windrush in de Tilbury Docks, de voornaamste haven van Londen. Aan boord waren vele uit Trinidad afkomstige mannen, die hoopten in Engeland een beter bestaan op te bouwen. Daaronder bevond zich ook een zekere Aldwyn Roberts, die op het eiland onder de naam Lord Kitchener al naam gemaakt had als calypsomuzikant. Bij zijn aankomst zong Kitchener het speciaal voor deze gelegenheid geschreven calypsonummer London Is The Place For Me in een live-reportage voor Pathé News. Hij beschrijft daarin hoe fijn het leven in Engeland is; hij wordt hier immers omringd door luxe, met allemaal aardige Engelsen, en woont in een paleis.

Hij werd razend populair in Engeland, vooral bij de expat-gemeenschappen van de West-Indische eilanden. Pas in 1951 zette hij het nummer London Is The Place For Me voor het eerst op de plaat. De calypso was aanvankelijk slechts in de Caraïben bekend en had als thema de dagelijkse struggle for life van de bewoners met een fikse dosis sociale kritiek op raciale en economische ongelijkheid (onder het bewind van het Britse moederland), maar ook thema’s als corruptie, criminaliteit, drugs enzovoort kwamen aan de orde. De muziek van Lord Kitchener kende een hoog houtje-touwtje gehalte met een aanstekelijk maar enigszins harkerig ritme, eenvoudige instrumentatie en teksten die in het geheel niet op de melodie leken te passen. Maar de populariteit was misschien wel daardoor ongekend hoog.

Het nummer werd in 1954 door Edmundo Ros en zijn orkest opgenomen. Het nummer veranderde daardoor enigszins van karakter: het ritme was wat minder bonkig en hij zorgde ervoor, dat de teksten beter op de melodie pasten. Hij kwam ook uit Trinidad, maar was een gehaaid entertainer en nachtclubeigenaar, die ook andere Zuid-Amerikaanse ritmes, waaronder de rumba, naar Europa exporteerde. Ros maakte er overigens nog een Nederlands tekstje bij: Mokum is de stad voor mij, Mokum maakt me altijd blij. En kom je bij een oversteek, neem dan maar brood mee voor een week, met een charmante maar wat aangedikte tongval. Mateloos populair werd hij daarmee.

Met dank aan Annemarie Broek