September is de maand van de klassieke muziek, maar zeker in de pop- en rockmuziek wordt er regelmatig leentjebuur gespeeld. En vaak met succes.
Een minigreep:

(Sibelius) First Class – Beach Baby (1974)
(Chabrier) Perry Como – Hot Diggity (1956)
(Rachmaninov) Eric Carmen – Never Gonna Fall In Love Again (1975)
(Satie) Japan – Nightporter (1980)
(Ravel) Patti Page – All My Love (1950)
(Leoncavollo) Queen – It’s A Hard Life (1984)
(Holst) Black Sabbath – Black Sabbath (1970)
(Pachelbel) Ralph McTell – Streets Of London (1974)
(Prokofiev) Sting – Russians (1985)
(Ponchielli) Nancy Sinatra – Like I Do (1962)
(Mozart) Ekseption – A La Turka (1971)
(Chopin) Donna Summer – Could It Be Magic (1976)
(Puccini) Della Reese – Don’t You Know (1959)
(Bach) Miguel Rios – Song Of Joy (1970)

Donna Summer – Could It Be Magic:

Het is weinigen gegeven om binnen één jaar drie nummer 1-hits te hebben en drie elpees bekroond te zien met een veelvoud aan platina. Nu was Barry Manilow geen onbekende in de muziekwereld; in 1964 had hij zijn eerste musical al geschreven en produceerde en arrangeerde hij werk van andere artiesten. Daarbij schreef en zong hij succesvolle jingles, zoals Kentucky Fried Chicken, Pepsi, Dr Pepper en McDonald’s. Tussen 1971 en 1975 werkte hij als pianist, producent en musical director voor Bette Midler.

Medio 1975 kwam Barry Manilow met Could It Be Magic op de proppen, dat op zijn debuutelpee terug te vinden is, maar vanwege zijn onbekendheid als soloartiest moest (in opdracht van het platenlabel) Tony Orlando de productie voor zijn rekening nemen. Manilow haatte deze bubblegum-uitvoering dusdanig dat hij blij was dat het geen hit werd. Pas na zijn succes met Mandy (en bij een ander label) werd deze elpee geremixed en opnieuw uitgebracht met als gevolg platina. Het lied is gebaseerd op Frédéric Chopin‘s Prelude in C Minor.

In Nederland en Europa werd het een stevige hit in de uitvoering van Donna Summer. Summer zet er een discobeat onder, waardoor het klassiekere origineel krachtiger werd. Maar waar Manilow het over Sweet Melissa had veranderde Summer het naar Sweet Pter; een ode aan haar toenmalige Duitse vriend.

Manilow gaf later ruiterlijk toe dat Summer’s versie beter was en tijdens veel live-optredens zong hij een mix van zijn langzame en de uptempo-versie. Voor zowel hem als Summer was Could It be Magic de opmaat naar een glansrijke carrière.