Don Rosenbaum – Swimmin’ Into Deep Water (1972)
Friends Again – State Of Art (1983)
Happy Traum – I Will Not Go Down Under the Ground (Let Me Die in My Footsteps) (1963)
Helene Smith – Pain In My Heart (1966)
Albert Hammond – Half A Million Miles From Home (1973)
The Rumbles Ltd. – California My Way (1967)
Hard Horse – Let It Ride (1972)
Donald Jones – Ik Zou Je Het Liefste In Een Doosje Willen Doen (1959)
Robert Cray – I’ve Slipped Her Mind (1985)
The Waikikis – Hawaii Tattoo (1961)
Uve Schikora – Deine Augen (1972)
Father’s Children – I Really, Really Love You (1973)
Dana – Please Tell Him That I Said Hello (1975)
Aerosmith – Sweet Emotion (1975)

Aerosmith – Sweet Emotion:

Ergens eind 1973 kwam mijn vader weer terug van een reis naar Chicago en natuurlijk met een nieuwe lading muziek. Ik heb er al eerder iets over geschreven, maar in die dagen vroeg ik hem gewoon een stuk of 5 à 10 singles en 1 tot 3 elpees mee te nemen. Hij ‘besteedde’ deze opdracht dan weer uit aan een jonge medewerker van het bedrijf. Zo kreeg ik toen onder andere (even in het geheugen graven) Lobo (Don’t Expect Me To Be Your Friend), Edgar Winter (Free Ride), The Doobie Brothers (China Grove), Todd Rundgren (Hello It’s Me), Steve Miller (The Joker) en Aretha Franklin (Until You Come Back To Me) plus de elpee’s van Chicago (VI), Grand Funk (We’re An American Band) en Aerosmith.

Aerosmith’s debuutalbum verkocht matig en Dream On was een mini-hitje en de derde single. De opvolger (Get Your Wings) leverde helemaal geen hit op, maar op hun derde album, Toys in The Attic, stond Sweet Emotion dat een Top 40-hit in de V.S. werd. Een andere single van dat album Walk This Way verkocht overigens voor geen drol. Maar op basis van het succesje van Sweet Emotion besloot de platenmaatschappij Dream On in 1976 nogmaals uit te brengen en het werd met een 6de plek de katalysator voor hun succes. Alle oudere albums gingen grif over de toonbank en werden meerdere keren platina. Hey, dacht de platenmaatschappij in 1976…..laten we Walk This Way dan ook nog maar een keertje uitbrengen. En dat werd de tweede top 10-hit voor de mannen. Twee steengoede rocktracks. Dream On werd overigens pas in 1993 een hit in Nederland en Walk This Way mede dankzij Run-D.M.C. in 1986. Eigenlijk brak Aerosmith in Nederland pas in 1987 door met het album Permanent Vacation.

Sweet Emotion was niet alleen de doorbraak van Aerosmith, maar tegelijkertijd een accurate schets van de interne verhoudingen in de band. Steven Tyler had namelijk een pesthekel aan de (nu-ex) vrouw van Joe Perry, omdat ze geen moment van zijn zijde week en altijd opdringerig aanwezig was. I couldn’t get next to Joe when she was around, which was all the time. She was doing all his drugs. Before she came along, I was doing all his drugs. It was a big problem. Het klinkt een beetje als penisnijd, maar het drugsgebruik en haar aanwezigheid waren wel de oorzaak van het tijdelijke vertrek van Perry en Bradford in 1979. Na (en eigenlijk al tijdens) een concert kregen Tyler en Perry een enorme ruzie mede doordat Perry’s vrouw een glas melk over een van de vrouwen van de andere bandleden had gegooid. Sweet Emotion is ook één van de eerste liedjes waar de zogenaamde ‘talk-box’ werd gebruikt, maar bovenal die van de fantastische riff van Perry.