NUGGETS – zoektocht naar onbekende goudklompjes uit de pophistorie, vrij 17 maart 22-23 u + ma 20 maart 22-23 u (hh)

Los Bravos – Going Nowhere (1966)
Monica & The Voices Of Freedom – Paula (1972)
Jo Stafford & Gordon MacRae – Beautiful Isle Of Somewhere (1954)
Mike Oldfield – Argiers (1977)
Decameron – Journey’s End (1975)
The Furys – Zing! Went The Strings Of My Heart (1962)
Sammy Johns – Chevy Van (1973)
Dorothy, Oma & Zelpha – Gonna Put It On Your Mind (1969)
The Dynamites – Tunnel To Heaven (1967)
Freda Payne – Bring The Boys Home (1971)
Bob Dylan – One Of Us Must Know (Sooner Or Later) (1966)
Cliff Richard – Ocean Deep (1983)
Lou Reed – I Love You (1972)
Yannis Markopoulos – Who Pays The Ferryman (1977)
The Tradewinds – New York’s A Lonely Town (1967)
Breeze – It’s Only A Matter Of Time (1978)
Johnny Pearson – Saturday Off (1969)

Monica & The Voices Of Freedom – Paula:

1972 was een topjaar voor Haagse Monica Verschoor: een hit met Empty Words. Er had eigenlijk een twee grote(re) hit moeten volgen, maar Paula bleef in de Tipparade steken ondanks een verkoop van 7.000 singles in de eerste week. Echter, in die dagen moest je een uitgavecontract tekenen en die maatschappijen waren weer gelieerd aan een platenmaatschappij of aan een specifieke zeezender. Terwijl Empty Words op deze wijze aan Veronica gekoppeld was, vond de platenmaatschappij dat de tweede single aan Noordzee gekoppeld moest worden. Een strategische blunder, want Veronica ‘was not amused’ en weigerde de single te draaien en aangezien de Top 40 het succes weerspiegelde, verdween de single met stille trom.

Breeze – It’s Only A Matter Of Time:

In 1977 had de Nederlandse band Breeze een hitje met Gypsy Woman, maar wilde je in de jaren zeventig iets mooi in de zwarte groeven geperst krijgen dan was je bij Jaap Eggermont aan het juiste adres. Een jaar later hielp hij met behulp van een hele kudde studiomuzikanten een band aan een minuscuul hitje dat eigenlijk een knaller had moeten zijn: It’s Only a Matter Of Time. Leuk deuntje, goede samenzang en tegen het slot een geweldige gitaarsolo, waarschijnlijk gespeeld door Jan Hollestelle.

Helaas, het zou uiteindelijk maar vier weken in de Top 40 staan met #25 als hoogste positie.