NUGGETS – onbekende en vergeten goudklompjes uit de pophistorie, vrij 16 februari 22-23 u + ma 19 februari 22-23 u (hh)

Jim Carroll Band – People Who Died (1979)
Natalie Cole – This Will Be (1975)
Frank Zappa & Johnny Guitar Watson – In France (1984)
The Chayns – There’s Something Wrong (In This Place) (1967)
Nina Hagen Band – Naturträne (1977)
Eddie Vinson – Cleanhead Blues (1970)
Raspberries – Don’t Want To Say Goodbye (1972)
The Haigs – Never Die (1966)
Roger Daltrey – Sensation (1975)
Cory Daye – Wiggle And A Giggle All Night (1979)
David Cassidy – Rock Me Baby (1973)
Tyrone Davis – Can I Change My Mind (1969)
Joey Dyser – 100 Years (1974)
Gravy Train – Alone In Georgia (1971)
Mills Brothers – Mr. Sandman (1953)

Frank Zappa & Johnny Guitar Watson – In France:

Frank Zappa overleed op 4 december 1993 aan de gevolgen van prostaatkanker. Johnny Guitar Watson stierf in het harnas op 17 mei 1996: een hartaanval op het podium in Yokohama, Japan.

Zappa was een fan van het werk van Watson en Three Hours Past Midnight was zijn inspiratie om gitarist te worden. Watson is op drie van Zappa’s albums te horen: Thing Fish, Them Or Us en Meets The Mothers Of Prevention. Op dit laatste album neemt Zappa de bekrompenheid van ouders, die controle willen uitvoeren op releases en stickers willen laten aanbrengen op de hoes om te waarschuwen voor de inhoud, op de hak. Zappa laat op de hoes van dit album een sticker met This album contains material which a truly free society would neither fear nor suppress zetten en een garantie dat de tekst in de liedjes would not cause eternal torment in the place where the guy with the horns and pointed stick conducts his business. En om het af te maken zijn de laatste twee tracks Porn Wars en Aerobics In Bondage.

De allereerste samenwerking tussen Zappa en Watson vind plaats op In France van het album Them Or Us uit 1983. Het lied is gecomponeerd naar aanleiding van de ervaringen van de band tijdens een tournee door Frankrijk. It was fair commentary on what Frenchness means to a person who is not French and has to be subjected to Frenchness. It is not a put-down of the French. It is the facts. Now, I was able to ascertain from some interviews I did in France that the toilet that we’re speaking of in the song is referred to in France as The Turkish Toilet. So, if it’s a Turkish Toilet, then what’s it doing in France? Cause that’s all I know from French toilets is the thing with the bombsight and the two footprints where you pull the chain and if you’re lucky it doesn’t climb up to your ankles when the stuff comes up out of the hole.

Tegenwoordig kom je ze steeds minder tegen, maar ik heb mij altijd afgevraagd hoe je broek er uit ziet wanneer je aan de diarree bent. Bovendien is het normaal dat je tegelijkertijd plast, dus in deze houding is het niet denkbeeldig dat je de rest van de dag met een natte – niet al te fris ruikende – broek verder moet. Is dat de reden waarom je zo ongelofelijk veel knoflook eten? Zodat de stank uit hun mond en hun poriën die van hun broek overstemt? Uit ervaring weet ik dat veel Fransen het ook niet zo nauw nemen met orale hygiëne, want soms stond ik als een hijgende hond door mijn mond te ademen wanneer ik in gesprek kwam met een inboorling. Vermoedelijk gebruiken ze op het platteland een tandenborstel uitsluitend voor het poetsen van schoenen.

All the stuff in that song is true including The Mystery Blow Job that happened to one of the guys in the band. You know, it started with this Green Fudge coming out of his wheeny, and he didn’t realize that you could get this disease from sticking it in somebody’s mouth. That was ’cause he was a chump. But it did happen in France so it belongs in the song.

David Cassidy – Rock Me Baby:

Hij was het prototype van de mooie jongen met de (ietwat hese) slaapkamerstem. Megahits gescoord met The Partridge Family; een televisieserie waar ik als brugklasser naar keek. Voornamelijk voor zijn aantrekkelijke zus, maar dat terzijde. Met uitzondering van zijn televisiemoeder en hijzelf kon geen van de (kind)acteurs een gitaar van een kaasrasp onderscheiden. Grappig detail is dat de moeder zijn officiële stiefmoeder was, en de moeder van zijn halfbroer Shaun. Acht albums werden in een tijdsbestek van vier jaar uitgebracht, waarvan de eerste vijf allemaal in de Top 20 terecht kwamen. Hetzelfde gold voor de eerste vijf singles, waaronder het onvergetelijke I Think I Love You. Maar begin 1973 was de koek echt op.

Tegelijkertijd ging Cassidy vanaf 1972 ook soloplaten uitbrengen en scoorde weer megahits met voornamelijk covers. Maar zijn veelal jeugdige fans volgden hem letterlijk en figuurlijk op de voet en tussen 1970 en 1974 was hij net zo populair als The Beatles medio jaren zestig. Massa-hysterie en binnen een dag uitverkochte stadiums. Tijdens een optreden viel er een dode toen iedereen naar voren rende. Hij besloot te stoppen met toeren en The Partridge Family, maar de continue aandacht is waarschijnlijk de basis voor zijn latere alcoholprobleem.