The Beat – Don’t Wait Up For Me (1979)
Curtis Mayfield – We Got To Have Peace (1971)
Paul Slade – Remember Daphne (1968)
Band Of Gold – Love Song Are Back Again (1984)
Muddy Waters – Tom Cat (1968)
String Driven Thing – It’s A Game (1973)
The Kinsmen – It’s Started To Rain Again (1968)
Colin Blunstone – I Want Some More (1972)
Barbara Keith – Detroit Or Buffalo (1973)
The Tymes – So Much In Love (1963)
Kazzen en Koo – Wat Ik Geleerd Heb In Het Leven (1977)
The Ones – Love Of Mine (1967)
Van Morrison – And It Stoned Me (1970)
Groep 1850 – Mother No-Head (1967)
Wilton Place Street Band – Disco Lucy (1976)

String Driven Thing – It’s A Game:

Deze Schotse folkrockband werd in 1967 opgericht, maar pas in 1970 kwam hun debuutalbum uit. Deze elpee is overigens heel moeilijk te vinden en is tegenwoordig een aardige bom duiten waard. Ze verhuizen naar Londen en de samenstelling van de groep wijzigt met toevoeging van een violist en gitarist. Het tweede album levert hen concerten op samen met Lindisfarne en Genesis. Een Amerikaanse toernee volgt en een derde album: The Machine That Cried, dat hun meesterwerk zou blijken te zijn.

Tussen deze en de opvolger brengen ze een singletje uit dat geen hit zou worden, maar wel op een K-tel verzamelaar terecht komt. Dat was mijn eerste kennismaking (en waarschijnlijk nu die van jullie ook?)

Groep 1850 – Mother No-Head:

Het is, na Boer Er Ligt Een Kip In Het Water, één van de makkelijkst te spelen liedjes: Vader Jacob. Door de tekst letterlijk te vertalen en er een maf ander arrangement aan mee te geven, krijg je een mooi voorbeeld van de Nederlandse sixties-psychedelica: Mother No-Head van Groep 1850.

Groep 1850 was zo’n beetje de eerste Nederlandse LP-band. Er werden wel enkele singles uitgebracht, maar het draaide meer om de albums, liveoptredens, geëxperimenteer en dus de eerste langere stukken. De Haagse band heette aanvankelijk de Klits (jawel, naar clitoris), zodat een andere opvallende én bruikbare naam was gewenst wilde je serieus worden genomen. Dat werd Groep 1850, geïnspireerd op Q65 en het jaartal op een antiek horloge van toetsenist Peter Sjardin.

De eerste single, Misty Night, opgenomen op het label Yep van Paul Acket (impresario en oprichter North Sea Jazz) deed weinig. Wel werd het plaatje opgepikt door enkele Engelse DJ’s die ‘in het geheim’ de Haagse Marathon bezochten. Via het roemruchte Radio London slingerden zij het de Britse ether in. Niet slecht voor je naamsbekendheid, waarop vele optredens volgden zoals in het toen net geopende cosmisch ontspanningscentrum Paradiso, maar ook als voorprogramma voor The Kinks, The Rolling Stones en Frank Zappa & The Mothers Of Invention. Ook stapten zij over naar het Philips-label.

Mother No-Head was de enige succesvolle single van Groep 1850. Vijf weken in de Top 40 met als hoogste notering 24. Allesbehalve goud, maar hoe je het wendt of keert, een memorabel nummer, al hoor je het nog hoogst zelden op de radio. Het heeft een spooky sfeer. De pauken, het koor met de onheilspellende lage en diepe mannenstemmen en de holle leadzang. Nee, geen moeder-met-kindbeelden, geen warme gevoelens, geen mama. Eerder totale onthechting want die moeder, die vrouw zonder hoofd, is gek en verdrietig, schreeuwt en gaat dood. Ik herken mijn lieve moedertje er in ieder geval niet in. Behalve dat dooie dan. Met dank aan collega-blogger Willem.