PLAYBACK 13 augustus 1965 – zo 13 augustus 20-22 u + vrij 18 augustus 23-01 uur

Uitzending op de stream van 192 Radio, zondag 13 augustus 2023 20.00 – 22.00 uur + vrijdag 18 augustus 2023, 23.00 – 01.00 uur.
Presentatie: Dirk van Dijk en Koen Edeling

1e uur

Net als veel andere Amerikaanse groepen begonnen The Vogues als een high school band eind jaren ‘50. Maar ja, men ging studeren of dienstplicht vervullen, en dat was dat. Maar het vuur bleek niet definitief gedoofd, de groep kwam weer bij elkaar en in 1965 werden er opnames gemaakt die in de smaak vielen bij een middelgrote platenmaatschappij. En zo kwam een nummer van Petula Clark in de Top 10 van Amerika terecht.

Wie dacht dat Freddy Cannon’s rol na zijn hits uit 1959 uitgespeeld was kwam bedrogen uit. In 1962 lukte het hem weer met Palisades Park, maar dat was nog vóór de British Invasion. Maar zie, zelfs in 1965 slaat hij toe, nog wel met een nummer van Tommy Boyce en, nee niet Bobby Hart, maar een andere partner, Steve Venet.

  • 01 You’re the one – Vogues
  • 02 We’ve gotta get out of this place – Animals (80)
  • 03 Is it really over – Jim Reeves (88)
  • 04 You’ve been in love too long – Martha and Vandellas(75)
  • 05 It’s the same old song – Four Tops
  • 06 Liar liar – Castaways (96)
  • 07 Give all your love to me – Gerry and Pacemakers (98)
  • 08 Action – Freddie Cannon (71)
  • 09 Hang on Sloopy – McCoys (99)
  • 10 Eve of destruction – Barry McGuire( 53)
  • 11 Down in the boondocks – Billy Joe Royal (10)
  • 12 Love is strange – Everly Brothers (133)
  • 13 California girls – Beach Boys (7)
  • 14 Amerikaanse top 10
  • 15 I got you babe – Sonny and Cher (1)
  • 16 Home of the brave – Jody Miller
  • 17 Danger, heartbreak dead ahead – Marvelettes(93)
  • 18 You’re so good to me – Beach Boys
  • 19 Moef Ga Ga – Mods
  • 2e uur
    The Honeycombs zijn een groot succes in het Verre Oosten, met name in Japan, waar ze zelfs een LP opnemen. Hoe kan dat nou, zonder Joe Meek, zult u misschien vragen? Dat was niet zo moeilijk, het werd een live LP.
    Christa Päffgen liep al enkele jaren rond in quasi-artistieke kringen in Engeland, had bijvoorbeeld een klein rolletje in de film
    La Dolce Vita (1959), toen ze Brian Jones leerde kennen. Die bracht haar in contact met Andrew Loog Oldham en zo werd, met stevig Duits accent, een cover van een Gordon Lightfoot nummer opgenomen, met behulp van o.a. Jimmy Page en eerdergenoemde Jones. Leuke plaat, maar deed niet veel. Nu wel, bij verzamelaars. Via Andy Warhol kwam ze bij de groep Velvet Underground terecht waar ze haar roem aan te danken heeft. Terwijl ze welgeteld op drie nummers zong…..
  • 01 The night before – Beatles
  • 02 Frag den Abendwind – Francoise Hardy (7 Dld)
  • 03 Love in Tokyo – Honeycombs
  • 04 I’ll never get over you – Everly Brothers (33)
  • 05 He’s got no love – Searchers (25)
  • 06 Il silenzio – Nini Rosso
  • 07 NL top 10
  • 08 Day by day – Julie Rogers
  • 09 I go to sleep – Applejacks
  • 10 Frank van Heerde impressie van 1965
  • 11 I’m not saying – Nico
  • 12 Engelse top 50
  • 13 Hark – Unit 4 +2 (29 NME)
  • 14 You’ve got your troubles – Fortunes
  • 15 All I really want to do – Byrds (26)
  • 16 Unchained melody – Righteous Brothers (38)
  • 17 Everyone’s gone to the moon – Jonathan King
  • 18 Engelse top 10
  • 19 Help – Beatles (1)
  • 10 Das fünfte Rad am Wagen – Siw Malmkwist
  • Terugluisteren Playback 6 augustus 1965, 1e uur:
    Als ik zeg: Indian Reservation, Ebony Eyes, Tobacco Road, Google Eye, Paper Tiger, weet u dan over welke songschrijver ik het heb? Dat zou natuurlijk wel moeten. Maar OK, zijn naam is John D. Loudermilk. U mag nu raden welk nummer van het eerste uur ook door hem is geschreven. Moeilijk? Goed, dan krijgt u een hint: het gaat om een nummer dat TOTAAL NIET strookt met het weer dat we hier de laatste weken hebben!

    2e uur

    Er zijn de nodige discussies over de juiste tekst van Universal Soldier, althans in de interpretatie van Donovan. Buffy Sainte Marie, die het nummer componeerde, schreef en zong: Without him, how would Hitler have condemned him at Dachau. Misschien een beetje vreemd om het in dat kader over een concentratiekamp te hebben, maar OK. Donovan maakt er iets van dat niemand goed verstaat: at Laval, at Liebau, in ieder geval geen Dachau. Verstond ie het niet goed of vond ie het niks? We weten het niet, maar Donovan heeft er in ieder geval voor gezocht dat dit protestlied heel veel aandacht kreeg, dat was Buffy in haar eentje niet gelukt.