The Fourmost – Hello Little Girl (1963)
Terry Gilkyson & The Easy Riders – Marianne (1957)
Harold Melvin & The Blue Notes – If You Don’t Know Me By Now (1972)
Pussyfoot – The Way You Do It (1977)
Leapy Lee – It’s All Happening (1968)
Mushroom – Crying For You (1971)
Rob E.G. – 55 Days At Peking (1963)
Doris Troy – Ain’t That Cute (1970)
Peppino di Capri – Roberta (1963)
U.K. – Rendezvous 6.02 (1979)
Jackson C. Frank – Blues Run The Game (1965)
Russell Morris – Mr. America (1970)
1910 Fruitgum Company – Indian Giver (1969)
Free And Easy – Your Book (1973)
James Taylor – Something’s Wrong (1969)
Rick Springfield – Jessie’s Girl (1981)
Ricky Nelson – Thank You Darlin’ (1962)

U.K. – Rendezvous 6:02:

Begonnen in enkele kleine bandjes, werd John Wetton uiteindelijk begin zeventiger jaren opgenomen in King Crimson en wist daar zijn eerste bekendheid te creëren. Door zijn bijzondere rockstem wist hij de band wat extra mee te geven. King Crimson heeft een lange historie van stoppen en weer beginnen en alhoewel Wetton met de band toen door wilde gaan, besliste de grote roerganger Robert Fripp anders. Na omzwervingen bij Roxy Music en Uriah Heep, was de volgende stap de band U.K.

U.K. was echt een supergroep. Naast Wetton bestond de band uit Eddie Jobson, Allan Holdsworth en Bill Bruford (later vervangen door Terry Bozzio). Slechts twee studioalbums (U.K. en Danger Money) bracht de band uit, maar dat was wel genoeg om indruk te maken en succesvol te zijn.  Nummers als Rendezvous 6.02 en Nothing to Lose werden bescheiden hits. Maar de verschillende ideeën hoe de band zich verder zou moeten ontwikkelen betekende ook het einde van de band.

Na de periode met U.K. ging Wetton solo, maar ook startte hij een nieuw project: Asia. Opnieuw een supergroep dus. Wetton samen met Steve Howe, Geoff Downes en Carl Palmer maakten in 1982 hun debuutalbum met de single Heat Of The Moment. Het was gelijk het grootste succes van de band, die in de decennia erna genoeg albums bleef maken, maar nooit meer in de buurt kwam van hun debuut. Ook steeds weer in wisselende samenstellingen, waar uiteindelijk Wetton ook tot zijn dood in 2017 (met tussenpozen) deel van uitmaakte.

Met dank aan Marcel Klein