Earth & Fire – Maybe Tomorrow, Maybe Tonight (1973)
Mike Cotton Sound – I Got My Eyes On You (1965)
Isaac Hayes – Theme From Shaft (1971)
Fleetwood Mac – Need Your Love So Bad (1969)
Labi Siffre – It Must Be Love (1972)
LaVern Baker – Love Me Right (1957)
Toto – White Sister (1979)
The Precisions – If This Is Love (I’d Rather Be Lonely) (1967)
Meic Stevens – Rowena (1970)
Billy Fury – Somebody Else’s Girl (1963)
Raymond van het Groenewoud – Je Veux De L’Amour (1980)
Alexander Spence – Little Hands (1969)
Iggy Pop – Tonight (1977)
The Strangeloves – Cara-Lin (1965)
The Ball – If You Really (1976)
Street People – Jennifer Tomkins (1970)

Isaac Hayes – Theme From Shaft:

In 1992 zong Bruce Springsteen al dat hij 57 kanalen had, maar dat er geen zak op de TV was; dat gevoel heb ik ook al jaren. Vroeger had je tenmiste nog nieuwe series buiten de vakanties om, maar los van de banale programma’s en de oude koeien van stal is bijna alles herhaling van de klok slaat. Of een remake van een oude serie of film. We kunnen het ons bijna niet meer voorstellen, maar tot 1989 waren er maar twee nationale televisiezenders. Commerciële TV kwam pas in 1992. Even een paar hoogtepunten uit de geschiedenis van de Nederlandse kijkdoos.
1956: eerste NTS-journaal en eerste Eurovisiesongfestival
1959: eerste Sport In Beeld, de voorloper van Studio Sport
1964: eerste uitzending van de piratenzender TV noordzee (latere TROS) vanaf het REM-eiland in de Noordzee en een tweede zender
1967: eerste STER-reclame en het eerste bloot op de Nederlandse televisie: de actrice Phil Bloom vertoont haar onbedekte lichaam in het VPRO-programma Hoepla
1974: eerste uitzending van het Simplisties Verbond met Van Kooten en De Bie (tot en met 1998)

In mijn pubertijd waren er veel detectiveseries op de buis waaronder Baretta, Colombo, Derrick, Kojak, McCloud, Pepper, Starsky & Hutch, Tatort en The Streets Of San Francisco. Toegegeven, de meesten waren weinig realistisch. Bovendien waren er series die de Nederlandse buis pas in de nieuwe eeuw (in een remake) haalden, zoals Hawaii 5-0 en S.W.A.T. Vermeldenswaardig is dat de televisieserie Shaft hier nooit uitgezonden is. Wat maakte de series in die dagen zo spannend? In ieder geval het hoofdpersoon of personen en soms de titelmuziek, want men stapte langzaam af van de instrumentale intro’s. Neem Baretta, een rauwe onorthodoxe agent die veel vermommingen draagt en een niet-brandende sigaret achter zijn oor. Het thema was oorspronkelijk instrumentaal, maar Sammy Davis Jr. schreef de tekst en had er in de V.S. een zeer kleine hit mee. In Nederland bereikte het de hoogste positie.

De hoofdrol in Kojak was voor Telly Savales, die al in ettelijke voornamelijk oorlogsfilms gespeeld had en in On Her Majesty’s Secret Service (James Bond). Kojak heeft geen prettig humeur, is cynisch, snauwt regelmatig zijn ondergeschikten af en en geeft een eigen draai aan de regels, maar is onomkoopbaar en zorgt voor resultaten. Vaak gezien met een lolly in zijn mond. Zijn favoriete uitspraak is Who loves ya, baby? Savales heeft een donkerbruine stem en werd daarom gevraagd een paar liedjes te ‘zingen’ Het leverde hem twee hits op: een cover van Bread’s If en Don Williams’ Some Broken Hearts Never Mend. Met name If is zeer geschikt voor de late avond en wanneer je even genoeg hebt van Barry White op de draaitafel.

Een andere politiedetective die hoge ogen op de vaderlanse beeldbuis gooide was Starsky & Hutch (Paul Michael Glaser & David Soul). Zeezender Veronica werd in 1974 gedwongen hun uitzendingen van het zendschip Norderney te staken en was aan land gekomen. In 1976 hadden ze uitzendrechten voor 2 à 3 uur per week, waarin Starsky & Hutch de publiekstrekker was. Een vlotte serie vol actie en een vlammend instrumentaal intro gespeeld door jazzfusiongigant Tom Scott (Gotcha). Door het succes van de serie onder met name de jeugd werd Veronica kreeg het uiteindelijk de dubbele A-status. David Soul kon danzij de bekendheid een oude droom realiseren en ging zingen. Het leverde hem vijf top 15 hits op, waarvan twee de toppositie in de V.S. haalden (Don’t Give Up On Us en Silver Lady). Hij zou vier albums maken plus een nageboorte in 1997.

Zoals al eerder geschreven is Shaft de enige serie die Nederland in de originele versie nooit haalde. Echter, de film was een doorslaand succes en word gezien als de allereerste film met uitsluitend zwarte acteurs. De opvolgers waren commercieel beduidend minder en dus probeerde men een televisieserie ervan te maken. De hoofdrol werd net zoals in de film door Richard Roundtree gespeeld. Uiteindelijk werd het maar een seizoen gemaakt (1973-1974: 7 afleveringen), mede doordat de producenten besloten hadden dat Shaft niet tegen maar met de politie moest werken. Het titellied werd door Isaac Hayes gemaakt en ingezongen en was een doorslaand succes. Hayes had sinds 1965 al vier Top 50 singlehits op zijn conto geschreven en zijn albums waren ‘hot’ en zouden tot en met 1974 steevast de hoogste positie in de R&B lijst bereiken en een top 20 positie in de Billboard albumlijst. Shaft zou in alle lijsten wel de top bereiken, maar dit is dan ook een tijdloze (soul)klassieker over een black private dick, who’s a sex machine to all the chicks.